Onder de indruk

Iejaaaaa!!! daar ben ik weer! Ingesneeuwd Jeanet? Je zou het denken hé? Nee, nou misschien "emotioneel".
"Zeg we gaan nu toch niet zwaar op de hand doen hé?"
Ach soms wil ik "gewoon" iets vertellen dus bij deze... hou je vast.

Soms heb ik van die momenten in mijn leven waarop ik telkens dezelfde dingen tegen kom.
Ik was vorige week woensdagmorgen al heel vroeg op school om daar mijn Valentijn-"creaties" naar toe te brengen.

Een bloemstukje in de gang met de hartjes er boven

Ik wilde het gevoel van warmte en liefde over brengen.

En toen ik s'middags de t.v aan deed om de herdenking van de slachtoffers die in Auswitsz zijn gevallen snapte ik het direct.

LIEFDE

Liefde voor elkaar, naar elkaar, met elkaar.

Liefde is wat ons bind, verbind.

Als er geen liefde meer is wat is er dan nog wel......?

Op nieuw greep het mij aan om te zien wat haat en ...ik kan het niet eens onder woorden brengen,

tot gevolg heeft! Het systematisch uitroeien van mensen die anders zijn en niet in het "plaatje" passen.

Met zo'n preciesie dat het te eng is om te geloven dat mensen er toe in staat zijn.

En het is gebeurd.....

Elke keer slaat het mij lam en raakt het mij zo!

Vroeger toen ik een klein meisje was liep ik aan de hand van mijn moeder op zaterdag ochtend   naar de stad en liepen wij naar het oude centrum van Leeuwarden.

Mijn moeder vertelde dan verhalen over de Joden buurt waar we liepen om daar naar een slager  te gaan die paarden vlees verkocht (mijn vader was daar dol op, ik kreeg het niet door mijn strot).

Zij vertelde dan dat het er vroeger druk en gezellig was. Er was een Joodse slager en kruidennier.

"kijk Jeanet daar boven de deur zie je die ster?" "dat is een Davidster"

En ik keek rond en het was alsof ik in een andere wereld liep.

Maar ik vond het er ook erg stil en eenzaam. De drukte en gezelligheid waar over mijn moeder sprak was er niet meer. Als kind zijnde mocht ik er graag komen. De straatjes liepen iets omhoog en kwamen tesamen uit op een soor pleintje wat bij "de put" heet. Maar ook had ik er altijd een droevig gevoel bij.

Dit was de Joden buurt van Leeuwarden en bijna niemand is er weer terug gekeerd.

Het hart was eruit gerukt.

Het enigste wat rest zijn huizen en de Joodse tekens en herinneringen.