dinsdag 24 augustus 2010

Verlaten nest syndroom?

Mijn jongste is gisteren weer naar school gegaan.
En de oudste heeft zo haar eigen bezigheden....
Na zes weken gelach, spelen met vriendjes, chips op de vloer, zwemkleding rond slingerend, op de playstation sims-geluiden horen, voetballen enz. enz. is het nu plotseling stil.... Er waren wel dagen bij hóór dat ik dacht stuur mij maar naar een sanatorium..RUST.
Maar nu het "gewone" leven weer is begonnen mis ik het altijd weer...mijn kinderen om mij heen. ...Snif...!!

Maar het leven gaat door en dan ga ik altijd in dit soort depressie's een stukkie wandelen!
Goed voor lijf en leden en gezond voor de geest! (en als ik dan thuis kom een heerlijk kopje thee met een fijn tijdschrift om te ontspannen)
Ik woon vlakbij het bos. En ik neem jullie even mee naar een bijzonder gebied.
We lopen hier al sinds jaar en dag.
Toen Julian zo'n jaar of vier was liepen we hier door dat modderige stukkie en verloor hij zijn laarsje.
Liep of sokjes door want hij had het niet direct in de gaten....ha,ha.
Maar nu de grafheuvels..

Na een stukje lopen kom je aan bij een open veld, midden in het bos.

.....Grafheuvels....
Als eilanden in een zee van paarse heide liggen ze daar in volkomen rust...

Er hangt zonder over drijven een "vreemde" stilte.
Voor een tijd terug was ik hier eens op een avond ook in augustus.
De zon zakte zachtjes weg in de avond en kleurde zo mooi rood.
En het was er zo stil.
Ik zat er rustig op een boomstronk te kijken naar de heide toen ik plotseling een grote groep paarden hoorde aankomen. Ik stond op want ik wilde zo'n grote groep ruiters wel zien galoperen met hun paarden. Maar er kwam niets... Ik keek om mij heen en plotseling kreeg ik het heel koud en rezen mij de haartjes op mij armen te bergen. Ik hoorde wapen gekletter, strijdkreten, gegil van angst en pijn.
Ik voelde mij echt heel naar. Ik ben op mijn fiets gesprongen en zo snel als het wilde weggegaan.
Thuis gekomen zag ik zo wit om de toet dat Gerko vroeg "heb je soms een geest gezien?"
Na wat onderzoek naar lokale legendes en geschiedenis kwam ik erachter dat daar eeuwen terug een groot slagveld is geweest. Friezen die vochten voor hun vrijheid tegen de Romeinen.
Zou ik die avond hun strijd hebben gehoord?
Blijven sommige energieën na trillen....
.....mmmmm....
Je mag er van denken wat je wilt.

mijmerende Jeanet

6 opmerkingen:

  1. Goh zeg.. me haren zouden ook overrecht gaan staan bij zoiets..
    Toch wel een beetje eng he.

    Maar wel een mooi uitzicht!
    Liefs Kaatje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtige foto's, Jeanet, bij een prachtig verhaal! Lieve groetjes, Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bij ons is ook iedereen weer naar school.. ik vind het heerlijk, geen leeg nest syndroom hier. wat een bijzondere ervaring op de hei zeg! Heb je dat vaker?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tjee... zelfs mijn haren staan overeind na het lezen van je verhaal! Wat bijzonder, en toch ook wel een beetje eng.
    En het lege nest-syndroom is er hier ook ingeslopen! Mis de vakantie behoorlijk! Maar goed, een beetje regelmaat is ook wel weer lekker, doe ik tenminste weer eens wat!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn haren op mijn armen staan overeind, meid wat een verhaal en wat eng ook....
    Ik neem aan dat je flink bent geschrokken, wel heel bijzonder om mee te maken als je eenmaal weer veilig thuis voor de kachel zit met een beker choco...
    Hier in huis is de oudste dochter nog thuis maar ik heb dat ook, vakanties zijn het heerlijk. Lekker rustig aan de dag beginnen en iedereen die binnen waait, gewoon lekker gezellig.
    Het is bijna weer herfstvakantie ...toch.. ;-)
    Fijn weekend!
    Groetjes Corina

    BeantwoordenVerwijderen
  6. He Jeanet waar zit je toch. Wij voelen ons ook verlaten zo zonder jou. Ik mis je leuke verhaaltjes.Groetjes Rianne.

    BeantwoordenVerwijderen